Wódz Koalicji 13 Grudnia złożył 100 obietnic na 100 dni. Mija półmetek. Okazuje się, że ma się czym pochwalić. Otóż opublikowali, że już całkowicie zrealizowali 12 obietnic, a częściowo już 10. Imponujące, biorąc pod uwagę, że zwykle w miarę zbliżania się do dead line tempo nabiera tempa. Pełen podziwu zabrałem się za czytanie opisu tych sukcesów. Kursywą zapisane obietnice rządowe oraz uzasadnienia uznania ich za zrealizowane.   1 Obietnica Na stałe wprowadzimy finansowanie in vitro z budżetu państwa. Na finansowanie procedury in vitro przeznaczymy nie mniej niż 500 mln zł – tak by pary, które chcą mieć dzieci, miały dostęp do najnowocześniejszych metod. Uzasadnienie 29 listopada Sejm uchwalił ustawę dotyczącą…

Dlaczego to niedziela radości? Czy rzeczywiście oczekiwanie staje się radośniejsze, gdy minie półmetek? Nie wiem. Sam, gdy czekam, czekam cierpliwie. A jako pesymista widzę przed sobą ogrom oczekiwania, a nie to, że już większość czasu minęła. A jako malkontent jestem w stanie narzekać na wszystko.  W szczególności gdy czekam. Ale na co czekam? Na co czekam w tym adwencie? Tak jak każdy, na przyjście. Ale na które przyjście? A przyjść było wiele. Najpierw Jezus przyszedł w procesie zwiastowania. Potem, gdy Elżbieta Go rozpoznała. Gdy się urodził. Gdy pierwszy raz objawił, kim jest. Przychodził, w kolejnych objawieniach. Przyszedł na Górze Tabor. Przyszedł w zmartwychwstaniu. Przyszedł do niewiernego Tomasza. Przychodzi do mnie…

W dalszym ciągu oczekujemy. Ale jest coraz bliżej. Ostateczne przyjście Pana. Jak też pierwsze. Czy w tym oczekiwaniu zauważamy te kolejne przyjścia Jezusa? Bo On do nas wciąż przychodzi. Puka do naszych drzwi. Czy słyszymy pukanie? Czy otwieramy Mu drzwi d nas samych? Czy zauważamy Jego posłańców? Tych, którzy nawołują do przygotowania się na Jego przyjście. Wydaje mi się, że wielu z nas wydaje się, że to nas nie dotyczy. Bardziej myślimy o świętach. Sprzątaniu. Kupowaniu prezentów i wiktuałów. No i dobrze. Trzeba zrobić porządki. Ale najpierw wewnętrzne. Najpierw uporządkować nasz stosunek do Boga. Potem do ludzi i nas samych. Jan Chrzciciel nawoływał, aby prostować ścieżki dla Jezusa. Ścieżki do…

Adwent, to czas oczekiwania. Na co? Na co Ty czekasz? Na co czekają Twoje dzieci? A na co czekają Twoi rodzice? Szczególny czas oczekiwania. I refleksji. Zbiega się z końcem roku, a to skłania do robienie bilansów rocznych. Ale do rzeczy. Najpierw chciałem skonfrontować nasze oczekiwania wyniesione z dzieciństwa z Ewangeliami czytanymi od paru tygodni. Oczywiście, mogę się tu mylić, ale wydaje mi się, że większość z nas wyniosła z dzieciństwa oczekiwania na Boże Narodzenie. Na przyjście najwspanialszego Maleństwa do ludzi. A do czego przygotowywały nas Ewangelie z ostatnich niedziel? Na coś, z pozoru, przeciwnego. Na koniec świata, kolokwialnie rzecz biorąc. Co ma jedno wspólnego z drugim? Ano, jedno i…

Trzy postawy dość często mylnie interpretowane. O ile pierwze z tych pojęć uważane jest za pozytywne, to pozostałe już nie. A nawet gorzej, bo uznawane są za negatywne. Jest jeszcze kosmopolityzm, który jest przeciwieństwem wszystkich trzech. Podobnie internacjonalizm, z tym, że ten ostatni jest uważany za pozytywne przez środowiska lewicowe. Ale najpierw definicje wg SJP: – patriotyzm miłość do własnej ojczyzny i gotowość poświęcenia się dla własnego narodu; 2. lokalny patriotyzm – silne przywiązanie do miejsca, w którym się mieszka – nacjonalizm postawa i ideologia uznająca interes własnego narodu za wartość najwyższą – szowinizm «postawa, którą charakteryzuje brak tolerancji i przyznawanie uprzywilejowanej pozycji własnej płci, rasie lub grupie» «skrajny nacjonalizm…